Δυσαρθρία
Η δυσαρθρία είναι μία νευρολογική διαταραχή του λόγου. Προκαλείται από νευρομυϊκές ανωμαλίες στη δομή και λειτουργία των οργάνων που εμπλέκονται στην παραγωγή της ομιλίας.
Η δυσαρθρία μπορεί να επηρεάσει:
- την αναπνοή: τα άτομα με δυσαρθρία δεν συντονίζουν την αναπνοή με την ομιλία με συνέπεια συχνά να «ξεμένουν» από αέρα ή να κόβουν λέξεις στη μέση.
- Την αντήχηση: μπορεί να υπάρχει υπερρινικότητα ή υπορινικότητα, με αποτέλεσμα η ομιλία του ατόμου να μην γίνεται καταληπτή.
- Την άρθρωση: χαρακτηρίζεται από αλλοίωση των ήχων της ομιλίας, με αποτέλεσμα η ομιλία του ατόμου να μην γίνεται καταληπτή.
- Την προσωδία: ο ρυθμός της ομιλίας είναι μονότονος, επίπεδος χωρίς διακυμάνσεις και ηχόχρωμα.
- Τη φωνή: η φωνή γίνεται τραχιά, βραχνή ή αναπνευστική.
Απραξία
Με τον όρο απραξία αναφέρουμε μια δυσλειτουργία των σκόπιμων κινήσεων. Ο ασθενής δεν είναι σε θέση να εκτελέσει κινήσεις με τη θέλησή του. Προκαλείται από καταστροφή των κυκλωμάτων που βρίσκονται τον εγκέφαλο και συσχετίζονται με τη σειρά των μυϊκών συσπάσεων που απαιτούνται για την εκούσια ομιλία.
Τα παιδιά με απραξία μπορεί να εμφανίσουν:
- Αυξημένη κινητικότητα
- Υπερένταση και εκρηκτική συμπεριφορά
- Διάσπαση προσοχής
- Απουσία φανταστικού παιχνιδιού και τάση για απομόνωση
Αφασία
Με τον όρο αφασία χαρακτηρίζουμε την απώλεια ή εξασθένηση της λειτουργίας του λόγου. Η αφασία προκαλείται από βλάβη στα εγκεφαλικά ημισφαίρια που περιέχουν τα κέντρα του λόγου και της ομιλίας.
Συνήθης διαταραχές σε ασθενείς με αφασία:
- Διαταραχές κατονομασίας: δυσκολία εύρεσης λέξεων
- Διαταραχές στη ροή του λόγου
- Διαταραχές στην επανάληψη
- Διαταραχές στην ακουστική αντίληψη
- Διαταραχές στην ανάγνωση και στη γραφή